O ŚWIETLE

                          Dziwnemu.
                          w dniu, gdy nas ju nie ma
Bo tak naprawde
                          to jestem cieniem
                                           tylko
tylko cieniem
umieram o brzasku
a Szczescie moje to Ksiezyc
                                i jego kochanki
           lodowato gorace
           miliony swiatel
juz dawno
               niemoc tworcy
juz dawno
               niemoc swiatla
                                    opanowal ich
I mimo ze wszystko jest jasne
I mimo ze wiemy co jest
       sciemnia sie
       sciemnia
       on
       i ja
dwa neony
kolo latarni
i snieg
                          odbija poswiate
   i bombarduje swiatlem
   w nocy
   i energia
     energia
     pustka
                     i nicosc
nabiera barw
                     i nowego oblicza
i Nowe Oblicze sie konczy
jak staw
             bez dna
Ksiezyc i ja
                  podziw wzbudza w nas noc
kiedy zasypiam
                        ze sloncem


Xxxxxxxx 24 wrzesnia 2001r. 23:10